Getuigenissen
Onderweg naar Vrijheid en Herstel…
Verhaal van een counselor
6.30 uur. Mijn wekker gaat……. O nee, ik lig nog zo lekker! Zo snel ik kan zet ik ‘m af. Ik rek me even uit en vraag me af wat voor dag het is vandaag. Maandag…? Ja, inderdaad maandag, mijn dag om als co-counselor mee te mogen bidden met twee cliënten. Ik word al wat wakkerder.
Hoe zal het met ze gaan? Gisteravond heb ik de verslagen van de vorige keer teruggelezen, wat een proces gaan beiden toch door. Zou die ene zus weer zo bijzonder gedroomd hebben? En de andere zus…zal het muurtje om haar hart al wat zijn afgebroken?
6.35 uur. Ik ga zo stil mogelijk mijn bed uit. Mijn man slaapt nog, zijn wekker gaat over een half uurtje. Ik schiet de badkamer in en terwijl ik mijn haren in de shampoo zet en geniet van een verfrissende douche bedenk ik dat ik er naar uit zie om onze cliënten weer te ontmoeten. Het is dankbaar werk om ze te mogen begeleiden in de bemoedigingen die God vandaag voor ze heeft. Hun openheid en kwetsbaarheid, vind ik zo bijzonder! En God heeft altijd wat moois, als counselors hoeven we niets op de agenda te zetten, Hij voorziet en Hij herstelt!
6.55 uur. Beneden gekomen schenk ik yoghurt in een kommetje. Zal er nog wat van mijn zelfgemaakte cruesli zijn..…ja gelukkig! Ik strooi het erbij, schenk nog een glas sinaasappelsap in en schud snel een vitaminepil uit een potje. Genietend van mijn ontbijt gaan mijn gedachten naar mijn mede counselors. Ik heb al veel van ze mogen leren en mogen horen over hun eigen weg en proces met God, dus de sessies brengen mij zelf ook veel zegen. Het is zo mooi om met tweetallen onze cliënten te mogen begeleiden met gebed en onderwijs. Ook om samen de Heilige Geest te verwachten en eenheid en verbondenheid te ervaren in Hem. En als de één het soms even niet weet kan de ander inspringen. Ja, ik ben blij dat ik met deze lieve zussen mag samenwerken en ze steeds beter mag leren kennen!
7.15 uur. Inmiddels is mijn man ook opgestaan zodat ik nog een poosje naar boven kan voor stille tijd. Ik neem even een kop thee mee. Boven sla ik Jesaja 61:1 op in mijn Bijbel. Een welbekend vers voor ieder van Vrijheid & Herstel. Ja Vader, dank U wel, U geeft ons mét Uw zoon Jezus, genade, hoop en bevrijding. U herstelt de gebrokenen van hart. En dank U wel dat U vandaag mee gaat naar Drachten.
En, ja hoor….. dan opeens bekruipt mij weer de twijfel of ik het wel kan. Zal ik wel goed bidden, zal ik Uw stem wel verstaan, zal ik de cliënt wel begrijpen…? Gelukkig maakt die twijfel na verloop van tijd toch weer plaats voor Zijn Waarheid: alles kan ik immers aan in Christus die mij Kracht geeft. U gaat het door mij heen doen en ik hoef alleen maar beschikbaar te zijn.
7.45 uur. Oeps, ik ben bijna de tijd vergeten, over 5 minuten wil ik al vertrekken. Ik poets nog snel mijn tanden en smeer nog wat boter op mijn lunchkrentenbol. O ja, nog even mijn appel wassen; die neem ik mee voor op de terugweg. Daarna schoenen aan en nog even gedag roepen naar mijn man die thuiswerkt. Onderweg in de auto trek ik mijn geestelijke wapenrusting aan, en ik zing en bid. Heeft U nog iets voor de cliënten wat ik mag doorgeven, een woord, een tekst of bemoediging? Soms krijg ik meteen wat en soms hoor ik niets…..maar dat komt vast door al mijn eigen gedachten…
En welke plannen heeft U voor onze Stichting Vader? Hoe komt het goed met de kosten, met het bestuur, met het gebouw, met onze bijeenkomsten en workshops?
Wilt u nieuwe medewerkers toevoegen? En Vader, waar blijven de mannen? Ik heb zoveel vragen Heer!
Dan gaan mijn gedachten naar onze teamdag in maart. Hoe vertelde Marie Therese dat ook weer…? O ja, eerst plaats nemen in je ‘zielige stoel’ om je zorgen bij God te brengen om daarna, zittend in je ‘geestelijke stoel’, Gods troost en Waarheid te mogen ontvangen. Mag die geestelijke stoel ook mijn autostoel zijn Vader…?
Als het verkeerslicht op groen springt rijd ik verder en bedenk ik ‘Uw wil geschiede’. ‘Alles is mogelijk bij U’. ‘Weest in geen ding bezorgd’……Ik besluit de vragen maar los te laten en opnieuw te vertrouwen op Hem.
8.30 uur. ‘U bent op uw bestemming’ hoor ik de mevrouw van Google Maps zeggen. Ik ben gelukkig op tijd. Mijn autoritjes samen met God vliegen vaak zo voorbij. Ik blijf nog even zitten want over de radio klinkt ‘U bent de Held die voor ons strijdt’. Met dat prachtige lied op mijn lippen stap ik ons gebouw binnen, wetend dat God strijdt voor mij, voor onze 2 zussen van vandaag…. God, U strijdt voor al onze cliënten, U strijdt ook voor ons als Vrijheid &Herstel! Dank U Jezus, U bent OVERWINNAAR!
Mei 2021
Counselor Vrijheid en Herstel
Mijn verhaal
Alles op z’n tijd; God komt nooit te laat. Al voelt het wachten op een uitkomst soms lang, weet dat er in die tijd op je wordt gepast, want JIJ bent Zijn geliefde kind! God laat nooit los. Hij is nabij, al voelt het misschien niet altijd zo. Soms kun je een grote afstand ervaren, maar het is altijd maar 1 stap terug … de stap die je zelf mag zetten!
In een diepe put bevond ik mij in een periode, waarin er veel heftige emotionele dingen gebeurden. Het één volgde het andere op; er was geen tijd om het ene te verwerken want dan was het andere er al. Dit bovenop alle ballast die ik al meedroeg in mijn rugzak, waardoor ik al enigszins was afgezwakt. Het was te veel! Op basis van mijn klachten werd ik naar een praktijkondersteuner doorverwezen. Deze persoon was op dat moment een welkome factor; haar nuchtere en betrokken benadering gaf mij een goed inzicht in mijn situatie. Aangezien zij maar een korte periode patiënten treft, kwam het moment dat ze me ging doorverwijzen naar een psycholoog. Echter kwam ik in deze periode een boek tegen “Genezing van beschadigde emoties” van David A. Seamands. Een mooi verhaal hierbij is dat nadat ik de film “I’m not ashamed’, waarin een meisje tekeningen maakt in een dagboek. Dit inspireerde mij om ook te doen. Zo nu en dan tekende ik iets dat spontaan in me opkwam … zo ook een roos. Kort daarop wilde ik een boek voor iemand bestellen toen mijn oog viel op een ander boek met op de voorkant een roos. Ik heb deze meteen besteld. Dit bleek voor mij op dat moment een ware schat, waarin ik zoveel herkende en waarin zoveel sleutels staan. Dit opende mijn ogen, waarop het moment volgde dat ik me heb aangemeld bij Vrijheid en Herstel. Eerst ben ik voor een intake langs gegaan. Er werd me verteld dat er een lange wachtlijst was en ik misschien in tussentijd een cursus ‘Herstellend schilderen’ zou kunnen doen. Dit heb ik gedaan en dit was een succes. Heel bijzonder hoe beelden vanuit je hart op papier komen en welke betekenis dit heeft. Hier heb ik heel veel over mezelf en mijn situatie geleerd. Echt een aanrader!
In september 2020 mocht ik beginnen met een persoonlijk traject bij Vrijheid en Herstel. Hier werd ik hartelijk ontvangen door twee lieve dames, waarbij ik me meteen op mijn gemak voelde. Geweldig hoe begaan en bewogen ze waren met mijn situatie. Al gauw kwam alles (soms tegelijk) eruit. Het was een hele ontlading, waarbij er voor gebeden werd en er zaken werden geopenbaard. We gingen zelfs helemaal terug naar het moment voor en na mijn geboorte. Dáár waar ik zelf niet bij had kunnen komen. Dit was zo bijzonder! Zo is er tijdens het hele proces elk bezoek weer iets anders aan de oppervlakte gekomen. Dit ging heel spontaan en ongedwongen. Vanuit een ‘gewoon’ gesprek kwam het dan ineens naar boven. Dit is zo door God geleid dat ik werd bepaald bij wat ik op dat moment nodig was en wat ik op dat moment aankon. Ik kreeg helderheid van geest, waardoor zichtbaar werd in welke leugens ik had geloofd en geleefd. Dit vond ik best heftig, maar ik ben zo blij dat ik de waarheid weet. Dit geeft zoveel vrijheid en vrede! Doordat blokkades zijn opgeruimd is het mij allemaal veel duidelijker geworden. Al die jaren dat ik noodzakelijk op mezelf gefocust was om mijn hoofd boven water te houden is nu voorbij. Ik hoef nu niet meer op die manier te strijden, want ik weet dat er voor mij gestreden worden. Er is een hele last van mijn schouders. Ik voel me nu sterk door de kracht en de liefde van God. Ik ben gezegend.
Achteraf bekeken heb ik me altijd door God gedragen gevoeld, zelfs toen ik in mijn ongelovige omgeving Hem niet kende. Maar Hij is er altijd geweest en Hij heeft mij nooit losgelaten. Zo dankbaar! Leer jezelf zien door ogen van God; Hij heeft ook voor jou een hoopvolle toekomst voor ogen! Sta op en schitter!
Anoniem
Overgave
Met zinnen als: “God kan Zijn ogen niet van je af houden” of “Hij zoekt de hele wereld af om jou te vinden” kon ik helemaal niks. Ik geloofde ze echt helemaal niet. Dat ging misschien over mannen zoals Mozes, David en Paulus, maar zéker niet over mij. Nee, God was boos op mij. En ik op Hem.
Ik ging naar Vrijheid & Herstel omdat ik zo graag een doorbraak wilde in het geloven en ervaren van Gods liefde. Wat verlangde ik enorm naar Zijn goedkeuring, Zijn acceptatie, maar vooral naar Zijn onvoorwaardelijke liefde. Dat Zijn liefde niet alleen voor die ander was, maar ook voor mij: zondig hoopje mens.
Na het kennismakingsgesprek met mijn counselors gingen we de weken daarna aan de slag met praten over heden en verleden en daarna bidden. Vaak bad ik eerst zelf en daarna de counselors. Ik deed erg mijn best om het goed te doen. Wanneer mijn counselor vroeg of Jezus ook op de troon van mijn hart mocht gaan zitten en of ik Hem die plek wilde geven, deed ik dat braaf. Ik meende het ook, maar toch voelde ik een soort weerstand. Er veranderde heel wat tijdens deze weken, maar de boosheid die ik had naar God – omdat ik dacht dat Hij boos op mij was en mij daarom in de steek had gelaten – was nog steeds erg aanwezig. Mijn counselor vroeg of ik in de komende weken de muren van mijn hart naar beneden wilde doen, wanneer ik merkte dat ik boos was op God. Dat ik dan met God over mijn boosheid mocht praten en niet mij van hem weg zou keren. Dat was een gouden tip, dat hielp enorm. Achter boosheid zit altijd angst of verdriet. Bij mij was dat beide! Toen ik vertelde hoe fijn dat was gingen we nog een stapje verder:
Counselor: ‘Zou je je boosheid ook willen opgeven?’
Ik: ‘Oeh, nee. Nee, deze boosheid had ik verdiend! Ik had het recht om boos te zijn! God moest voelen wat ik heb gevoeld, opdat Hij dan inziet dat Hij me met liefde moet overladen.’
Counselor: ‘Heeft het je ergens gebracht, deze boosheid? Heeft het je iets opgeleverd?’
Ik: ‘Nou, euh, nog niet…’
Counselor: ‘En is het eerlijk dat je boos bent op God voor dingen die Hij niet heeft gedaan?’
Ik: ‘Dat heeft Hij wél gedaan! Hij heeft me in de steek gelaten en is boos op mij!’
Counselor: ‘Maar is dat écht zo? Heeft Hij je écht in de steek gelaten? En is Hij écht boos op jou? In de Bijbel staat namelijk wat anders.’
Het was een flinke innerlijke (geestelijke) strijd en eerst wilde ik trots blijven en hoogmoedig. Ik wilde als het ware boven God blijven staan. Ik vond dat Hij voor mij door het stof moest gaan, want dat moest ik toch ook altijd wanneer ik mijn zonde beleed?
Maar op een gegeven moment, door de kracht van de Heilige Geest, heb ik me overgegeven. Er kwam geloof in me dat het veilig is bij God en dat ik niet bang voor Hem hoef te zijn. Ik ben op mijn knieën gegaan en heb mijn trots en hoogmoed beleden. Ik ben door Zijn kracht en aanmoediging gestorven aan mezelf. Hij wachtte op mij! Ik heb voor God gebogen en wat is dat een uitkomst! Het is niet fijn om rechtop te staan met het gevoel dat je alles zelf moet doen. Je overgeven aan een liefdevolle God is een regelrechte uitkomst. Ik voelde tijdens dat gebed dat ik van de duisternis was overgegaan naar het Licht! Er leek niks te zijn veranderd en toch was alles veranderd!
Ben ik nu helemaal in Zijn Gloria? Nee, maar het is een proces. Zijn liefde komt nog niet over me heen als een waterval, maar meer als kleine druppels. En wat ben ik blij met die druppels! Het maakt dat ik kan geloven dat God goed is en dat ik niet meer bang voor Hem hoef te zijn. Het maakt dat ik geloof dat Hij naar mijn gebeden luistert en Zichzelf aan mij wil openbaren! Het maakt dat ik geloof dat Jezus door het stof ís gegaan voor mij. Uit liefde, vrijwillig! En het maakt dat ik bijna begin te geloven dat Hij Zijn ogen niet van me af kan houden! 🙂
Anoniem
Een grote ontdekking
Dankzij de geestelijke en persoonlijke benadering van Vrijheid en Herstel heb ik heel veel genezing en herstel mogen ervaren. Er is geen grotere ontdekking in het leven dan de ontdekking dat Jezus niet alleen je Verlosser is maar ook persoonlijk bij alle facetten van je leven betrokken is. Hij wil nu zijn Koninkrijk, met alle genezing en herstel die daarbij hoort, in jouw en mijn leven vestigen als je Hem daar toe uitnodigt.
Dankzij de geweldige mensen van Vrijheid en Herstel is die ontdekkingstocht bij mij verder in gang gezet en gaat die tot op de dag vandaag door. Met een warme betrokkenheid en geestelijke autoriteit werden de mensen van het Vrijheid en Herstel door God ingezet om stukje voor stukje de verschillende delen van mijn hart weer te hechten. Ik heb mede daardoor geleerd dat ik, met vallen en opstaan, mijn plek mag innemen zowel in mijn gezin, als in de gemeente als op mijn werk. Het avontuur met Hem is daardoor nog mooier en spannender geworden. Ik zie uit naar het vervolg!
Anoniem
De Heilige Geest opgesloten op mijn zolderkamer.
In de puberteit heb ik een keuze gemaakt om Jezus te volgen, ook ben ik toen gedoopt door onderdompeling, wat een enorm feest was en voelde als een bevrijding! In de jaren die volgden ben ik ook gedoopt met de Heilige Geest en ontving ik ook de gave van spreken in tongen.
In de gemeente waar ik toen kerkte gebeurden er toentertijd allerlei verschijnselen die men uitlegde als de Heilige Geest. Zelf had ik daar grote twijfels over, omdat er veel zaken uit Zijn naam gebeurden die bijbels gezien volgens mij niet klopten en waardoor veel mensen beschadigd raakten. Ik ben hier jaren heel erg boos over geweest. De kerk is later in verschillende groepen uit elkaar gescheurd.
Voor mij betekende het dat ik niks kon met het verschijnsel ‘de Heilige Geest’. God als liefdevolle Vader en Jezus als mijn vriend en helper, ja, dat was duidelijk! Maar de Heilige Geest? Daar kon ik niks meer mee en wilde ik ook niks meer mee. Ik besloot de Heilige Geest weg te doen, op te ruimen. Hij kon wel naar zolder. Hopsakee, daar zat Hij op zolder, vastgeketend aan de muur en de deur op slot. Veilig opgeborgen!
Jaren gingen voorbij en ik leefde mijn leven. Trouwde, kreeg kinderen, had een bediening in de kerk en werkte daarnaast. Totdat ik een burn-out kreeg. Totaal vastgelopen in mijn werk en in mijzelf zat ik thuis. Ik kon alleen maar huilen en voor de rest zat ik apathisch op de bank. Een goede vriendin vroeg of ik misschien niet naar Vrijheid en Herstel wilde, misschien dat ze me daar konden helpen. Ik was enorm sceptisch… Vrijheid en Herstel… oh nee, dat was die club met de Heilige Geest toch? Gaan ze zeker met je bidden en dan ben je van al je klachten af… Ik moest er niet zoveel van hebben. Maar toen de vriendin zei dat ze ook ‘gewone’ hulpverleningstrajecten hadden, wilde ik wel. Want dat ik hulp nodig had was wel duidelijk en dan ging mijn voorkeur toch uit naar hulpverleners die de evangelische achtergrond snapten.
Ik kreeg psycho motorische therapie (PMT), wat veel inzicht in mezelf gaf en handvatten die mij hielpen om te gaan met de zaken waar ik tegenaan liep. De vriendin had me ook maar even een boekje geven over de Heilige Geest, wat volgens haar heel mooi was. Ik begon erin te lezen en het maakte me, voor het eerst in mijn leven, supernieuwsgierig naar wie de Heilige Geest was en ook wat hij voor mij kon betekenen. Eigenlijk was het een nieuwe kennismaking met Hem.
Dat maakte ook dat ik er toch op een gegeven moment klaar voor was om een ‘bidtraject’ bij Vrijheid en Herstel in te gaan. Dit alles gebeurde op een hele rustige en liefdevolle manier. En op een gegeven moment begon ik er ook naar te verlangen dat de Heilige Geest weer in mijn leven kwam.
Tja, toen moest ik naar zolder… Eerst maar eens even de sloten van de deur en de ketens los. En langzaam en voorzichtig in gesprek gegaan met de Heilige Geest. Dit alles gebeurde op een hele mooie, rustige en liefdevolle manier, zodat ik niet bang werd, maar ik merkte dat ik juist onder de indruk was en ik werd geraakt door de liefdevolle manier waarop de Heilige Geest zich langzaamaan weer aan mij voorstelde. Niks geen bombastische verschijnselen, maar gewoon relaxed. Hoe heerlijk!
Het ging geleidelijk aan steeds beter met me. In deze periode heeft God zich door de Heilige Geest ook echt aan mij bekend gemaakt als ik er weer eens helemaal doorheen zat en vroeg om een teken van Hem! Een voorbeeld hiervan is dat ik op een zondagmorgen in de kerkdienst zat en ik me erg leeg voelde. Ik had voordat ik naar de dienst ging gebeden of ik misschien een klein teken van God mocht ontvangen of Hij mij kon laten weten dat Hij mij zag. Ik zong mee, luisterde naar de preek, maar het deed me niets. Tegen het eind van de dienst draait er een mevrouw zich naar mij toe en zegt stamelend: ‘Eh… ik durf het eigenlijk niet te zeggen, maar ik heb al de hele dienst het gevoel dat de Heilige Geest mij bepaald dat God iets tegen jou wil zeggen. Maar eigenlijk durf ik het niet, want ja, het is toch eigenlijk wel raar…’ Ik zei dat ik het heel graag wilde horen! Ze zei: ‘Ik moet zeggen; Hij is erbij! God is bij jou en Hij houdt van jou! Nou ja… Gek hè, dat is wat ik moest zeggen’. Ik moest verschrikkelijk huilen, wat een grote God dat Hij naar mij omkijkt als ik Hem iets vraag! En wat ontzettend lief en mooi dat deze mevrouw luisterde naar wat de Heilige Geest haar doorgaf om zo weer tot zegen en steun te zijn voor een ander!
De Heilige Geest maakt sinds 30 jaar weer onderdeel van mijn leven uit. Er is een nieuwe fase is aangebroken in mijn leven. Ik spreek weer in tongen en het grappige is dat er verscheidene mensen (die ik niet ken) me erop aan hebben gesproken dat ze de Heilige Geest zo door me heen zien stralen als ik de aanbidding in de kerk leid.
Ik zie uit naar meer van Gods Geest en wat Hij gaat doen in mijn leven! Kom maar op dan! Ik ben er klaar voor!
Anoniem
Ons leven ziet er totaal anders uit nu.
Wij zijn een koppel uit België dat nu 8,5 jaar getrouwd en 10 jaar samen is. Ik ben 33 en mijn geliefde vrouw is pas 31 geworden. Wij hebben samen een zoontje van 20 maanden.
Wij hebben elkaar leren kennen bij een jeugdbeweging van een gemeente en 2 jaar later zijn wij getrouwd. Het was een geweldige trouw voor de Heer en Hij was bij ons. Toen we pas samen waren en in het begin van ons huwelijk zochten we naar onze God en leefden we dicht bij Hem.
We hebben dus allebei geweldige dingen meegemaakt met de Heer in het verleden, maar er zijn ook gebondenheden waar nog niet mee was afgerekend.
Onze relatie met Hem werd moeilijker en in de laatste jaren zochten we Hem steeds minder.
Ons leven ziet er totaal anders uit nu.
Vrouw: Zo ben ik steeds vaster komen in zitten leugens, voeding en internet. Op het einde was het 1 grote puinhoop in mijn leven. Ik was niet vrij. Als wij een deur openzetten komt de vijand binnen om te slachten, te verdelgen en ten gronde te richten. Hier heeft hij dan ook grondig gebruik van gemaakt.
Man: Ik voelde onbewust dat er iets niet goed was bij mijn vrouw en ben zelf ook foute gewoontes gaan opbouwen waar dan weer schuldgevoelens bij kwamen kijken. In januari van dit jaar liet God mij geleidelijk aan zien dat er dingen fout waren bij mijn vrouw. Ik heb mij opnieuw volledig overgegeven aan God voordat ik wist wat er was. Het is zo fijn dat God je klaarmaakt. Op een nacht werd ik wakker gemaakt door mijn vrouw en ze had een brief geschreven voor mij waar ze al haar fouten in uitlegde. Toen ik de brief gelezen had was ze weg en ik had er geen goed gevoel bij want ze was in pyjama en het was 2 uur ’s nachts.
Vrouw: Ik was gaan wandelen nadat ik de brief had geschreven naar het kanaal om een einde aan mijn leven te maken. Ik zag de pijn die ik had veroorzaakt bij mijn man en kon dit niet verdragen want ik zag alles wat wij hadden opgebouwd instorten. Ik voelde mij zo vuil en zo eenzaam.
Man: Ik denk dat ik op dat moment in shock was om wat er in de brief stond en dat ik niet wist waar ze naartoe was. Op dat moment heb ik eerst gebeden, ben haar bij het kanaal gaan zoeken maar ik vond haar niet.
Vrouw: Ik heb mij bij het kanaal op een bankje gezet en kreeg toen een lied in mijn gedachten nl. opwekking 625: wat een liefde. Op deze woorden (en dat ik steeds terug mag komen ook als ik ver ben afgedwaald. En U mij altijd wilt vergeven wanneer ik heb gefaald) ben ik teruggedraaid en onderweg naar huis heb ik mijn leven in Jezus Zijn machtige handen gelegd.
Man: Toen ze een uur later terug thuis kwam zag ze er radeloos uit. Ik heb haar opgevangen en de volgende dag heb ik haar naar de psychiatrie gebracht. Ik zag dit nooit meer goed komen tussen ons maar toch zei een gedachte tegen mij: bij Mij is alles mogelijk. Daardoor ben ik door blijven gaan en heb haar elke dag bezocht. Ik ben op internet gaan zoeken voor hulp en zo zijn wij bij Vrijheid en Herstel terechtgekomen. Wij wilden er allebei voor gaan en het maakte voor mij niks uit hoe ver het was. We konden vrij vlug beginnen en we hebben elk een apart traject gevolgd.
Vrouw: Er zijn vele blokkades uit mijn leven vrij gemaakt. We zijn terug moeten gaan naar een paar moeilijke kamers uit mijn verleden. De moeilijkste waren de leugens en gebondenheden, maar elk deel hiervan is bij het kruis gebracht. Hierdoor voelde ik mij bij elke sessie een stukje vrijer worden. God heeft van mij een nieuwe schepping gemaakt, een heel andere vrouw.
Man: Ik heb een paar traumatische dingen meegemaakt in mijn kindertijd die mij tot een ander persoon hebben gemaakt. Bij Vrijheid en Herstel ben ik hier inzicht in gaan krijgen en heb ik die stukjes die ik in het verleden ben kwijtgeraakt terug gehaald. Ik voelde ook elke sessie meer vrijheid in mijn leven. Ik heb ondertussen ook vele dingen gedaan die ik normaal nooit gedaan zou hebben. Het probleem bleef wel dat ik vaak heel anders naar mijn vrouw keek en dat ik mij niet meer volledig kon geven. Bij mijn laatste sessie is er dan uitgekomen dat ik haar nog niet volledig had vergeven. Ik heb toen alles bij het kruis gebracht en elk stukje vergeving geschonken. Toen we ’s avonds thuis kwamen en we waren aan het eten keken we in elkaars ogen en we zagen toen beide een blik die we herkenden van toen we pas samen waren. We moesten op dat moment allebei wenen en hebben elkaar na lange tijd weer echt geknuffeld. Wat hebben wij toch een prachtige God.
Ons leven ziet er totaal anders uit nu. We zoeken Zijn weg elke dag en we weten nu zeker dat Hij nog een groot plan met ons leven heeft.
Anoniem
Ik wist niet meer waar Jezus was, na alles wat ik meegemaakt had, waar was Jezus al die tijd..nog maar 21 jaar oud.
Ik voelde me zo kapot gemaakt, zo alleen en ik had geen idee meer wie ik was of wat God voor mij was, een vader? Die zou zijn kind toch niet zo laten pijn doen?
Als een bang vogeltje zat ik alleen op de bank.
We namen de intake door en er kwam een nieuwe afspraak waar ik vervolgens alleen heen zou gaan.
Als een bang vogeltje zat ik daar alleen op de bank. ‘Waar wil je beginnen?’, was de vraag. En daar begon God al te werken, de rotste wortel van mijn leven die op mijn zevende al begon te groeien, trok God omhoog. Ik zei met een bevende stem ‘bij het misbruik’. Ik begon te vertellen, vroeger mocht ik bij mijn opa en oma logeren, als ik vakantie had of er een weekend uit ging, mocht ik naar opa en oma toe. Opa en ik hadden een geheimpje. Als oma mij op bed gebracht had kwam opa, ik deed dingen bij opa die hij fijn vond, ik wist niet beter dan dat, dat normaal was. Totdat ik ouder werd ik had steeds beter door dat wat opa deed echt niet goed was. Maar als ik wat zou vertellen zou opa heel boos worden en papa en mama ook. Tot mijn twaalfde ben ik misbruikt. Ik heb op een gegeven moment maar tegen mijn ouders gezegd dat ik daar niet meer wilde logeren want ik verveelde mij daar. Veertien jaar lang heb ik met dit geheim rondgelopen, mijn man wist ervan, maar niemand van mijn familie wist iets. Nadat ik alles verteld had in het gesprek en we gebeden hadden, ging ik weer naar huis. Tijdens het rijden had ik sterk het verlangen om alles aan mijn ouders te vertellen. Ik wist het niet zeker en God voelde zo ver weg, hoe wist ik of het goed was dat te doen. Misschien zouden ze kwaad worden, zoals opa altijd zei. Toen kwam er een liedje op de radio van John Mayer: Say what you need to say. Mijn hart begon harder te kloppen en ik wist dat het nu de tijd was om het geheim naar het licht te brengen.
Eenmaal thuis gekomen schreef ik in een brief mijn verhaal naar mijn ouders. Huilend en met trillende vingers schreef ik alles op wat er gebeurd was..ik kreeg al snel een reactie, waren ze boos? Verre daar van! Ze vonden het vreselijk en hartverscheurend wat er gebeurd was. Ik kreeg zoveel liefde, ik werd ermee overspoelt! Nog nooit had ik deze liefde zo intens ervaren. Na lange en fijne gesprekken met mijn ouders, bracht ik samen met hun mijn familie op de hoogte. Ik werd eindelijk begrepen, ik werd eindelijk gezien en ik voelde me weer gewaardeerd en gerespecteerd.
De gesprekken bij vrijheid en herstel gingen door, we gingen bidden waar Jezus was op die momenten dat ik het zo moeilijk had, ik zag Jezus niet, ik voelde hem niet.. Waar was hij toen ik misbruikt werd? Waar was hij toen ik verdrietig was en mij alleen voelde.. Waar was hij..
Toen zag ik mijzelf ineens in een grot staan, het was er pikdonker. Ik was zo bang en alleen.. Ik keek verder en daar zag ik Jezus, met zijn armen uitgestrekt naar mij. Hij zei kom maar, je bent vermoeid en belast, kom maar bij mij. Ik pakte zijn hand en liep met hem de grot uit, de grot van eenzaamheid, van het niet gezien worden, de grot van pijn en verdriet.. Ik liep met Jezus naar het licht, weg uit de leugen dat ik er niet zijn mocht, weg uit de leugen dat Jezus er niet voor mij zou zijn, weg uit de leugen dat ik niks waard was. Het was een ongelofelijke ervaring, ik werd vervult met Gods liefde, er stroomde een rivier van levend water door mij heen en ik werd weer opnieuw verliefd, verliefd op Jezus..
Dit was al een geweldige ervaring, maar dit was nog niet alles. Ik had ongelofelijk veel last van angst, ik was elke dag bang, bang voor nieuwe dingen, bang voor het donker, bang dat mensen mij zouden kwetsen, bang om het niet goed te doen, bang om te falen, ik had continu last van angst. We gingen bidden, en al snel zag ik een scheidingslijn van donker en licht, ik stond nog steeds in het donker. Ik zag Jezus in het licht staan, hij stond daar weer met zijn hand uitgestrekt naar mij, maar ik kon hem niet pakken. Ik werd tegengehouden door de machten van de duisternis. Tijdens dit gevoel, werd er gebeden en werden verschillende machten verbroken, de macht van controle, de macht van manipulatie etc. Ik merkte dat ik steeds losser kwam, en dat ik Jezus zijn hand kon pakken, ik had hem, ik was de lijn overgestoken en weer terug bij Jezus!
In vier maanden tijd maakte ik een enorme groei mee, van een meisje dat in de hoek stond werd ik een vrouw die weer gezien werd. Ik werd sterker, leerde voor mijzelf op te komen, leerde dat ik ook vooraan mag staan en ik leerde te vergeven. Wat mijn opa mij heeft aangedaan en heeft afgenomen is vreselijk. Ik heb veel gemist in mijn kindertijd, jeugd en tweejarig huwelijk. Als klein meisje had ik al een hele grote muur om mij heen opgebouwd, de wereld was groot en eng voor mij en mannen vertrouwde ik niet. Op intiem gebied met mijn man heb ik veel te voortduren gehad, vaak eindigde de intimiteit in huilen, alles was te confronterend, alles deed pijn en mijn hart brak.
Aan het eind van de vier maanden bij St. Vrijheid en herstel had ik een sterk verlangen om mijn opa voor al deze dingen te vergeven. Ik wilde niet meer terug kijken, ik wilde niet meer bitterheid en wrok in mijn hart koesteren. Het voelt zo lekker om boos te zijn maar het is een onbeschrijfelijk gevoel als je iemand kunt vergeven. Ik bracht mijn opa in gebed bij het kruis, bij Jezus. Ik vergaf hem voor alles wat hij mij had afgenomen, voor alles wat ik gemist heb door hem, voor alle tijd die het mij gekost heeft om er weer bovenop te komen. Ik vergaf hem en er kwam ruimte in mijn hart, er kwam ruimte in mijn ziel en er kwam ruimte in mijn geest. Jezus kwam daar, hij raakte elke pijnlijke plek aan met zijn doorboorde liefdevolle handen, hij heelde mij, alles wat open en kapot gescheurd was maakte hij heel, hij verzachte het met zijn liefde, hij ving mijn tranen op en troostte mij met zijn overweldigende liefde.
Jezus heeft mij hieruit getild, hij heeft mij hersteld en in de vrijheid gezet, zoals hij bij iedereen wil doen. Het gaat erom of jij het ook wil. Wil je boos blijven of wil je leren vergeven? Wil je in de slachtofferrol blijven hangen of wil je leven? Jezus kan het ook jou geven, maar jij moet de keuze maken, jij moet stappen zetten. Want als jij je met je hele hart geeft, zal Jezus je helpen. Maar als een deel van jou niet wil, zal Jezus wachten tot je er klaar voor bent. Ik ben er klaar voor en jij?